Το 2022, τόσο οι προκλήσεις όσο και οι ευκαιρίες αφθονούν για τον ασφαλιστικό κλάδο, εν μέσω μίας ιδιαίτερα αυξημένης μεταβλητότητας που χαρακτηρίζει τόσο την ελληνική όσο και την παγκόσμια οικονομία. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, 6 βασικοί τομείς θα βρεθούν στο επίκεντρο και θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το ρυθμό και το εύρος ανάπτυξης του ασφαλιστικού κλάδου στη χώρα μας.
Η ασφαλιστική βιομηχανία δεν έχει αναπτυχθεί στον βαθμό που της αναλογεί ως ένας εκ των βασικότερων θεσμικών επενδυτών όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη, κι αυτό, σε έναν μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει κατορθώσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και προτίμηση των καταναλωτών.
Χωρίς θεμελιώδεις αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι ασφαλιστικές εταιρίες προσεγγίζουν την ασφάλιση αλλά και τη σχέση με τον πελάτη γενικότερα, δύσκολα θα μπορέσει να αλλάξει η κατάσταση αυτή και η ιδιωτική ασφάλιση θα παραμείνει μια βιομηχανία στην οποία θα εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση οι λίγοι.
Ο κλάδος πρέπει να πάρει επιχειρηματικά κι επιχειρησιακά ρίσκα, να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τον πελάτη/καταναλωτή, να αποκτήσει εξωστρέφεια και να αγκαλιάσει τις ευκαιρίες που προσφέρει πλέον απλόχερα η τεχνολογία.
Η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών δύναται να παρέχει μια ισχυρή βάση πάνω στην οποία θα μπορέσει να επιτευχθεί αποτελεσματικότερη διαχείριση κινδύνων αλλά και μείωση του κόστους πρόσκτησης και διανομής των προϊόντων με αποτέλεσμα τη δημιουργία συνθηκών πιο «προσιτής» ασφάλισης τόσο από πλευράς κόστους όσο και από πλευράς επιλεξιμότητας κινδύνων.
Στο πλαίσιο αυτό, η ατζέντα πολιτικών ESG προσφέρει στις ασφαλιστικές ένα μέσο με το οποίο η δημόσια εικόνα τους μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά. Η κοινωνική πτυχή του ESG, η οποία επικεντρώνεται στην ισότητα, την εμπιστοσύνη και την κοινωνική ευημερία, παρέχει μια ισχυρή βάση πάνω στην οποία ο ασφαλιστικός κλάδος μπορεί να βελτιώσει την αντίληψη που έχει το κοινό γι’ αυτόν. Οι ασφαλιστικές εταιρίες πρέπει να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία ώστε να επανατοποθετηθούν προς τους καταναλωτές χτίζοντας, σε νέα θεμέλια, σχέση εμπιστοσύνης. Για παράδειγμα, οι καταναλωτές και οι επενδυτές δίνουν προτεραιότητα στους παράγοντες βιωσιμότητας στα κριτήρια επιλογής τους, με πολλούς εξ’ αυτών να απαιτούν διαφάνεια για την ιχνηλασιμότητα των πόρων, γεγονός που σημαίνει ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες θα πρέπει να επενδύσουν προς αυτήν την κατεύθυνση για να παραμείνουν ανταγωνιστικές.
Για να συμβεί όμως πρακτικά αυτό θα πρέπει οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις να αγκαλιάσουν ενεργά τη φιλοσοφία ESG και να σχεδιάσουν προσεκτικά τη σταδιακή ενσωμάτωσή της στη λειτουργία του οργανισμού τους. Βρισκόμαστε ακόμα σε αρχικό στάδιο αλλά είναι βέβαιο ότι η έγκαιρη προετοιμασία αφενός αποτελεί εχέγγυο επιτυχημένης προσαρμογής στο ESG πλαίσιο, αφετέρου δημιούργει ξεκάθαρο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τις εταιρείες που θα κινητοποιηθούν προς την κατεύθυνση αυτή.
Οι ανάγκες και προσδοκίες των πελατών συνεχίζουν να εξελίσσονται θέτοντας νέες προκλήσεις στις ασφαλιστικές εταιρίες ως προς την διαχείριση της επικοινωνίας μαζί τους. Ως εκ τούτου, οι εταιρίες καλούνται να επικεντρωθούν στον εντοπισμό και την κατανόηση των αναγκών των πελατών, στον εκσυγχρονισμό των προϊόντων και παρεχόμενων υπηρεσιών, στην ενίσχυση των δομών εξυπηρέτησης και, τέλος, και πολύ σημαντικό, στην αύξηση του αριθμού και ποιότητας των αλληλεπιδράσεων με τους πελάτες τους.
Επομένως, ο ψηφιακός και επιχειρησιακός μετασχηματισμός μιας εταιρίας πρέπει αφενός να έχει ως βασικό στρατηγικό προσανατολισμό τη βελτίωση της συνολικής εμπειρίας του πελάτη καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταξύ τους σχέσης, αφετέρου να διασφαλίζει ευελιξία και ταχύτητα ανταπόκρισης του οργανισμού στις όποιες επιχειρησιακές ανάγκες ανακύπτουν.
Τα δεδομένα τείνουν να αποτελέσουν ένα από τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία ενός οργανισμού και να συνεισφέρουν ως καταλύτης στην εκτέλεση οποιασδήποτε επιχειρησιακής στρατηγικής. Η ανάλυση των δεδομένων προσφέρει αδιαμφησβήτητα οφέλη σε έναν ασφαλιστικό οργανισμό τόσο στη διαχείριση και μετριασμό των κινδύνων όσο και στην ανάπτυξη του κύκλου εργασιών και πρέπει να αποτελεί, πλέον, βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του στρατηγικού σχεδιασμού, ειδικά σε μια εποχή όπου οι πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν μειώσει εκθετικά το κόστος αποθήκευσης και επεξεργασίας τους.
Με τη «Μεγάλη Παραίτηση» να έχει πλέον εξαπλωθεί από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας, ο ασφαλιστικός κλάδος θα δυσκολευτεί να καλύψει κενά που ενδεχομένως να προκύψουν σε βασικές και απαραίτητες - για την εύρυθμη λειτουργία του - δεξιότητες και γνώσεις, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει διαφόρων ειδών δυσκολίες στο να προσελκύσει προφίλ τα οποία θα του επιτρέψουν να αποκτήσει επιχειρησιακή εξωστρέφεια, να εξελιχθεί, να καινοτομήσει και να αναπτυχθεί, ανταποκρινόμενος με επιτυχία στις αυξανόμενες προσδοκίες των καταναλωτών, σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Στο πλαίσιο αυτό, η στρατηγική του employer branding αναδεικνύεται ως ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας στη δυνατότητα των εταιριών να προσελκύουν και να διακρατούν αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό. Μέσω αυτής, οι εταιρείες αναδεικνύουν τις αξίες και τις πρακτικές που μπορούν να εμπνεύσουν το ανθρώπινο δυναμικό τους ώστε να είναι ικανοποιημένο και αφοσιωμένο, μεταδίδοντας παράλληλα μια αξιόπιστη, υπεύθυνη και σύγχρονη εταιρική εικόνα προς το εξωτερικό κοινό.
Η δραστηριότητα συγχωνεύσεων και εξαγορών επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο την τελευταία 5ετία, με αποκορύφωμα τα τελευταία 2 χρόνια όπου σημειωθήκαν σημαντικές κινήσεις στην εγχώρια ασφαλιστική αγορά, κι αυτό διότι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για τους ασφαλιστές και τους διαμεσολαβητές να διαφοροποιηθούν μέσω της οργανικής ανάπτυξης.
Διαχρονικά, οι παράγοντες που ευνοούσαν κινήσεις εξαγορών και συγχωνεύσεων ήταν πάντα οι ίδιοι, όπως για παράδειγμα η απόφαση κάποιων ομίλων να εισέλθουν σε νέες αγορές και νέες γεωγραφικές τοποθεσίες ή/και να εξέλθουν από κάποιες άλλες, αλλά και η επιθυμία τους να υπερασπιστούν τη θέση τους σε μια αγορά, ή/και να αυξήσουν το μερίδιό τους σε αυτή.
Πλέον όμως με τα νέα δεδομένα λειτουργίας των ασφαλιστικών εταιριών, όπως έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια (χαμηλά έσοδα από επενδύσεις, αύξηση των κεφαλαιακών απαιτήσεων, ανάγκη για τεχνολογικές επενδύσεις, ανάγκη προσέλκυσης και διατήρησης ικανών και εξειδικευμένων στελεχών, πίεση καταναλωτών για πιο προσιτή και διαφανή τιμολογιακή πολιτική κτλ), είναι αντικειμενικά δύσκολο για μια εταιρία να μπορέσει να ανταπεξέλθει μόνη της στο περιβάλλον αυτό, κι αυτό έχει δημιουργήσει νέες τάσεις και έχει οδηγήσει σε καινούργιες ισορροπίες.
Τα νέα σχήματα που δημιουργούνται θα κληθούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά, έχοντας παράλληλα την υποχρέωση να δώσουν αξία στην επένδυση που γίνεται, σε ένα περιβάλλον αρκετά πιο ανταγωνιστικό, και γι’ αυτό η διαχείριση του post-merger integration σε όλες του τις διαστάσεις αποκτά ιδιάζουσα σημασία.
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
