Η απασχόληση προσωπικού στη χώρα στην οποία εξετάζεται η ύπαρξη ή μη μόνιμης εγκατάστασης για σκοπούς ΦΠΑ είναι απαραίτητη προκειμένου να θεωρηθεί ότι υφίσταται εκείνη η οργανωτική και υλική υποδομή που επιτρέπει στην ελεγχόμενη επιχείρηση να παρέχει τις υπηρεσίες της στη χώρα αυτή, ακόμα και αν η φύση της επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν απαιτεί σημαντική παρουσία ανθρώπινου δυναμικού. Η προϋπόθεση αυτή, ωστόσο, μπορεί να ικανοποιείται και σε περίπτωση που βασικές επιχειρηματικές αποφάσεις ανατίθενται εξωτερικά σε τρίτες επιχειρήσεις που λειτουργούν στην εν λόγω χώρα και δρουν ανεξάρτητα. Η εν λόγω απόφαση είναι ιδιαιτέρως σημαντική καθώς έρχεται να προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα νομολογία και προχωρά στο να εξειδικεύσει ακόμα περισσότερο τα γενικά κριτήρια που έχουν τεθεί. Όσον αφορά στην Ελλάδα, η φορολογική αρχή εξετάζει συχνά την ύπαρξη μόνιμης εγκατάστασης για σκοπούς Φ.Π.Α. κατά τους ελέγχους αιτημάτων επιστροφής Φ.Π.Α. εισροών, ιδιαίτερα στο πλαίσιο Ομίλων με διεθνή παρουσία και αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών ενώ το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει ήδη εκδώσει σημαντικές σχετικές αποφάσεις (ΣτΕ 501/2020, ΣτΕ 1062/2019, ΣτΕ 167/2018 κ.ά.).
Βασικός πυλώνας της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η βελτίωση της διαφάνειας καθώς υπεβλήθη πρόταση για νομοθετική τροποποίηση που θα υποχρεώνει συγκεκριμένες μεγάλες πολυεθνικές που λειτουργούν εντός Ε.Ε. να δημοσιεύουν ετησίως τον εφαρμοζόμενο φορολογικό συντελεστή στον οποίο υπόκεινται. Έτσι, χωρίς να προστίθεται επιπλέον κόστος συμμόρφωσης για τις επιχειρήσεις, τα φορολογικά θέματα θα τίθενται σε δημόσια θέα. Περαιτέρω, ένας δεύτερος βασικός στόχος είναι η θέσπιση ενός «ψηφιακού τέλους» ο οποίος θα επιβάλλεται σε πολυεθνικές εταιρείες με σημαντική διασυνοριακή δραστηριότητα που βασίζεται σε διαδικτυακή δομή. Στα πλαίσια αυτά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε ως επιπλέον στόχο την αναβάθμιση της σημασίας των περιβαλλοντικών φόρων καθώς και την βελτίωση της φορολογικής εναρμόνισης μεταξύ των Κρατών-Μελών. Στα επόμενα τρία έτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα συνεχίσει την επεξεργασία των προτάσεών της στα πλαίσια της γενικότερης στρατηγικής της για δικαιότερη, καλύτερα προσαρμοσμένη στις ανάγκες της σύγχρονης οικονομίας και πιο φιλική προς το περιβάλλον φορολογία.
Υπενθυμίζεται ότι η διάταξη αυτή τέθηκε σε ισχύ την 31.7.2020 και προβλέπει ότι η δωρεά χρημάτων έως 150.000 ευρώ για την αγορά πρώτης κατοικίας απαλλάσσεται από τον φόρο δωρεάς ενώ τυχόν υπερβάλλον ποσό φορολογείται σύμφωνα με την φορολογική κλίμακα της Α’ κατηγορίας (γονείς-τέκνα), αντί για την αυτοτελή φορολόγηση με συντελεστή 10% που ισχύει από το πρώτο ευρώ. Να σημειωθεί ότι λαμβάνονται υπόψη τυχόν προγενέστερες δωρεές/γονικές παροχές του ιδίου γονέα προς το ίδιο τέκνο. Συνεπώς, εάν πρόκειται για την πρώτη δωρεά/γονική παροχή του ιδίου γονέα προς το αυτό τέκνο, γι' αυτήν προκύπτει μηδενική φορολογική επιβάρυνση μέχρι του ύψους των 150.000 ευρώ. Από τις 150.000 ευρώ και μέχρι του ποσού των 300.000 ευρώ υπάρχει φόρος 1.500 ευρώ, από το ποσό των 300.000 ευρώ και μέχρι τις 600.000 ευρώ προκύπτει φόρος 15.000 ευρώ, ενώ για τα ποσά που υπερβαίνουν τις 600.000 ευρώ υπολογίζεται ο φόρος με συντελεστή 10%. Για την υπαγωγή της δωρεάς/γονικής στον ευνοϊκό αυτό τρόπο φορολόγησης, θα πρέπει να προκύπτει ρητά ότι αυτή έγινε για την αγορά συγκεκριμένου ακινήτου ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος για την χορήγηση της απαλλαγής της πρώτης κατοικίας. Σε περίπτωση που η αγορά γίνεται με την χορήγηση δανείου απαλλάσσονται του φόρου τα ποσά που παρέχονται από τους γονείς για την εξόφλησή του. Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι εξαιρούνται της απαλλαγής τα χρηματικά ποσά που δωρίζονται για την ανέγερση οικοδομής σε ακίνητο (είτε έχει τύχει απαλλαγής πρώτης κατοικίας ο δωρεοδόχος/τέκνο για την απόκτηση του οικοπέδου είτε όχι), τα οποία φορολογούνται αυτοτελώς με συντελεστή 10%. (Ε 2182/2020).
Σύμφωνα με πρόσφατη απόφασή του, το ΣτΕ έκρινε ότι o προϊσχύσας Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 2238/1994) αναφέρει εξαντλητικά και όχι ενδεικτικά τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος. Συνεπώς, σύμφωνα με την στενή ερμηνεία που παγίως γίνεται δεκτή στις φορολογικές διατάξεις, δεν είναι δυνατή η αναλογική ή διασταλτική εφαρμογή των διατάξεων, που προβλέπει φορολόγηση, σε άλλα εκτός των αναφερομένων πρόσωπα. Ως αποτέλεσμα, η «άτυπη εταιρεία» δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Ν. 2238/1994 (ΣτΕ 2051/2020).
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
