Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι η ζημία που υπέστη η μητρική εταιρία από τη διάθεση δικαιώματος προαίρεσης απόκτησης μετοχών αναγνωρίζεται φορολογικά, καθώς ο απώτερος σκοπός του δικαιώματος αυτού, ο οποίος είναι η κατά κάποιον τρόπο σύνδεση της οικονομικής κατάστασης της εταιρίας με αυτήν των μελών του διοικητικού συμβουλίου και των εργαζόμενων της, υφίσταται όχι μόνο ως προς τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και το προσωπικό της ίδιας της μητρικής εταιρίας, αλλά και ως προς εκείνα των θυγατρικών επιχειρήσεων. Κι αυτό διότι η οικονομική κατάσταση μιας μητρικής εταιρίας είναι συνδεδεμένη με αυτήν των θυγατρικών της και, άρα, η ζημία αυτή συνιστά παραγωγική δαπάνη συνδεόμενη άμεσα με τα συμφέροντα της μητρικής εταιρίας. Η φορολογική αρχή δεν αναγνώριζε μέχρι σήμερα τη ζημία αυτή φορολογικά, τόσο στο πλαίσιο ελέγχων όσο και μέσω παλαιότερων αποφάσεων της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών. Υπενθυμίζεται ότι, όσον αφορά στους δικαιούχους, η ωφέλεια που αυτοί αποκτούν λόγω της αγοράς μετοχών σε προνομιακή τιμή φορολογείται ως υπεραξία από μεταβίβαση μετοχών, με συντελεστή 15% και όχι ως εισόδημα από μισθωτή εργασία (με βάση την κλίμακα συντελεστών έως και 44%), υπό την προϋπόθεση ότι τα δικαιώματα διακρατούνται για τουλάχιστον 24 μήνες από τον φορολογούμενο (ΔεφΑθ 574/2022).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πιστώτρια εταιρία προσέφυγε στη ΔΕΔ κατόπιν άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής, κατά πράξης της φορολογικής αρχής, με την οποία δεν αναγνωρίστηκε ως εκπιπτόμενη δαπάνη η ζημία της εταιρίας που προέκυψε από την πώληση συμμετοχών της σε τιμή κατώτερη της τιμής απόκτησης (και ονομαστικής αξίας) αυτών. Η ΔΕΔ επιλήφθηκε της υπόθεσης και έκρινε ότι η επιχειρηματική συμπεριφορά της πιστώτριας, που συνίσταται σε κεφαλαιοποίηση απαιτήσεών της και συνακόλουθη πώληση της συμμετοχής που απέκτησε σε τιμή κατώτερη της ονομαστικής της αξίας, εμπίπτει στην έννοια της τεχνητής διευθέτησης ως μορφή καταχρηστικής συμπεριφοράς. Ειδικότερα, η ΔΕΔ διατύπωσε ότι η διευθέτηση απαιτήσεων μέσω κεφαλαιοποίησης, συνιστά στην ουσία παραίτηση της πιστώτριας από αυτές με αντάλλαγμα την απόκτηση συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο της οφειλέτριας, ενώ η απόκτηση και η μετά από λίγες μόλις μέρες πώληση της συμμετοχής αυτής με ζημιογόνο για τη συναλλασσόμενη τελικό αποτέλεσμα, στερείται εμπορικής αξίας και δε συνάδει με μια φυσιολογική επιχειρηματική συμπεριφορά. Αναφέρει μάλιστα, ότι οι εν λόγω κινήσεις της προσφεύγουσας συνιστούν στην ουσία έμμεση διαγραφή επισφαλούς απαίτησης, διευκρινίζοντας ότι αν η πιστώτρια είχε προχωρήσει σε άμεση διαγραφή, αυτή δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εκπιπτόμενη δαπάνη, δεδομένου ότι δεν πληροί τις σωρευτικά αναφερόμενες προϋποθέσεις του νόμου (ΔΕΔ Α 4450/2021).
Ορίστηκε ότι για τις εμπορικές μισθώσεις ακινήτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του π.δ. 34/1995, είναι επιτρεπτή η αναπροσαρμογή του μισθώματος ανερχόμενη σε ποσοστό 3%, κατά ανώτατο όριο, επί του μισθώματος που ίσχυε κατά το 2022 από 1 Ιανουαρίου 2023 έως 31 Δεκεμβρίου 2023 (αρθρ.96 ν.5007/2022). Η εφαρμογή του πλαφόν δεν έχει εφαρμογή στις μισθώσεις που εκμισθωτής συνιστά: α)Ανώνυμη Εταιρία Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας β)επιχείρηση εκμετάλλευσης εμπορικού κέντρου με συνολική κατ’ ελάχιστο επιφάνεια 15.000 τ.μ., γ)εταιρίες στις οποίες το Δημόσιο συμμετέχει κατά ποσοστό 100% και τέλος δ) εταιρίες των οποίων η πλειοψηφία των ονομαστικών μετοχών, μεριδίων ή μερίδων ή δικαιωμάτων ψήφου ανήκει σε Οργανισμούς Εναλλακτικών Επενδύσεων. Οι τιμές του διεθνούς εμπορίου έχουν επαναλαμβανόμενα ανοδική τάση, προκαλώντας εκτεταμένες πληθωριστικές πιέσεις, καθιστώντας επιβεβλημένο ένα ρυθμιστικό πλαίσιο αναπροσαρμογής των μισθωμάτων. Έτσι, η παράταση ισχύος της ρύθμισης και για το έτος 2023 αναμένεται να συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία των μεσαίων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και στην προστασία του εισοδήματος των καταναλωτών.
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
