Το φορολογικό κίνητρο έχει ως στόχο την τόνωση της κατανάλωσης και ως εκ τούτου την ενίσχυση του εμπορίου. Ειδικότερα, η διαφημιστική δαπάνη για υπαίθριες διαφημίσεις και για αγορά χρόνου ή χώρου προβολής μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, τύπος, διαδίκτυο) εκπίπτει για το έτος 2022 συνολικά σε ποσοστό 130%, εφόσον το ύψος της υπερβαίνει κατά 5% την αντίστοιχη δαπάνη του 2019, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί προ της έκδοσης πιστωτικών τιμολογίων κύκλου εργασιών (τζίρου). Όσον αφορά ειδικά τις διαφημίσεις που γίνονται μέσω διαδικτύου, προκειμένου η σχετική δαπάνη να εκπέσει προσαυξημένη, η επιχείρηση μέσω της οποίας προβάλλεται η διαφήμιση πρέπει να είναι εγγεγραμμένη στο «Μητρώο Online Media» της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Υπενθυμίζεται ότι το κίνητρο αυτό θεσπίστηκε για πρώτη φορά για το φορολογικό έτος 2020 και έχει επεκταθεί έως και το τρέχον φορολογικό έτος 2023 (προσαύξηση ομοίως κατά 30%).
Σε πρόσφατη διαφορά ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας το Δικαστήριο επεσήμανε ότι οι προβλέψεις της εκάστοτε Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας αναφορικά με τα κριτήρια της κύριας κατοικίας προσώπου που εμφανίζει δεσμούς μεταξύ των δύο κρατών έχουν εφαρμογή σε μεταγενέστερο στάδιο και μόνο αφότου έχει θεωρηθεί, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία εκάστου εκ των δύο κρατών, ότι το πρόσωπο φέρεται να έχει κατοικία και στα δύο κράτη. Αντιθέτως, κατά το προγενέστερο στάδιο όπου ο φορολογούμενος αιτείται τη μεταβολή της φορολογικής του κατοικίας από την Ελλάδα σε έτερο κράτος, και δη αναδρομικά, απαιτείται απόδειξη της πρόθεσης να μεταφερθεί στο κράτος αυτό κατά τρόπο μόνιμο και διαρκή το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων και των βιοτικών του σχέσεων. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο έκρινε ότι αποκλειστικά με την προσκόμιση πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας για τα έτη της αναδρομικής μεταβολής δεν τεκμαίρονται τα ανωτέρω, εφόσον το πιστοποιητικό δε συνοδεύεται από άλλα πρόσφορα στοιχεία που να αποδεικνύουν τη σοβαρότητα της πρόθεσης του φορολογούμενου σχετικά με την μεταφορά των ζωτικών του συμφερόντων στην αλλοδαπή (ΣτΕ 2257/2022).
Η νέα συμφωνία-πλαίσιο εκπονήθηκε από τη Διοικητική Επιτροπή για το Συντονισμό των Συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σκοπό της συνιστά η διευκόλυνση των υπογραφόντων κρατών – μελών της ΕΕ, ως προς ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης που ανακύπτουν σε περιπτώσεις εργαζομένων που παρέχουν την εργασία τους μέσω διασυνοριακής τηλεργασίας. Ειδικότερα, η εν λόγω συμφωνία – πλαίσιο παρέχει τη δυνατότητα σε έναν εργαζόμενο να τηλεργαστεί από τη χώρα διαμονής του (η οποία είναι διαφορετική από τη χώρα εγκατάστασης του εργοδότη του), παραμένοντας ωστόσο υπόχρεος κοινωνικής ασφάλισης στο κράτος στο οποίο βρίσκεται η καταστατική έδρα ή ο τόπος εγκατάστασης του εργοδότη του, υπό την προϋπόθεση, μεταξύ άλλων ότι αφενός και οι δύο χώρες έχουν υπογράψει τη συμφωνία – πλαίσιο και αφετέρου οι ώρες τηλεργασίας είναι λιγότερες από το 50% του συνολικού χρόνου εργασίας του εργαζομένου. Μέχρι τώρα, μόνο 10 κράτη – μέλη της ΕΕ έχουν συνάψει τη σύμφωνία – πλαίσιο, μεταξύ αυτών, η Αυστρία, η Γερμανία, η Ελβετία, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο. Αναμένονται εξελίξεις ιδιαίτερα σε σχέση με την προσχώρηση επιπλέον κρατών στην εν λόγω συμφωνία – πλαίσιο, αλλά και σε σχέση με τη θέση που θα πάρει η χώρα μας ως προς το ανωτέρω ζήτημα (Συμφωνία Πλαίσιο στον Κανονισμό 883/2004).
Σε περίπτωση αποποίησης της κληρονομίας, ο εξ αποποιήσεως κληρονόμος οφείλει να καταβάλει το φόρο που προκύπτει κατόπιν εκ νέου υπολογισμού στο πρόσωπό του με βάση τον συγγενικό του δεσμό, εκτός αν ο φόρος που θα όφειλε ο αποποιηθείς είναι μεγαλύτερος, οπότε θα οφείλει να καταβάλει αυτό το ποσό φόρου. Επιπλέον, εφόσον δικαιούχοι κληρονομίας είναι ειδικές κατηγορίες νομικών προσώπων, μεταξύ των οποίων οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και τα ΝΠΔΔ, προβλέπεται αυτοτελής φορολόγηση των κτηθέντων αιτία θανάτου περιουσιακών στοιχείων με συντελεστή 0,5%. Σχετικά με τα ανωτέρω και με πρόσφατη εγκύκλιο διευκρινίστηκε ότι σε περίπτωση που κάποιο εκ των εν λόγω νομικών προσώπων καταστεί εξ αποποιήσεως κληρονόμος, θα υποχρεούται να καταβάλει το φόρο που προκύπτει βάσει του κανόνα της αυτοτελούς φορολόγησης με συντελεστή 0,5%, σε κάθε περίπτωση, μη εφαρμοζόμενης έτσι της ανωτέρω εξαίρεσης περί υποχρέωσης καταβολής του μεγαλύτερου φόρου του αποποιηθέντος. Η ρύθμιση αυτή δικαιολογείται, καθώς η ανωτέρω εξαίρεση τελεί σε σχέση γενικού προς ειδικό με τον κανόνα της αυτοτελούς φορολόγησης, ο οποίος ως ειδικότερος θα πρέπει να υπερισχύσει. Τέλος, υπενθυμίζεται ότι για τον εξ αποποιήσεως κληρονόμο, η φορολογική υποχρέωση δεν γεννάται κατά τον χρόνο θανάτου αλλά κατά το χρόνο αποποίησης της κληρονομίας (Ε.2033/2023).
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
