Ειδικότερα, το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας θεωρείται ως υποχρεωτικώς υποβαλλόμενο δικαιολογητικό για τη μεταβολή της φορολογικής κατοικίας ενός φυσικού προσώπου και είναι δυνατό να μην προσκομισθεί ή να αντικατασταθεί από άλλα δικαιολογητικά μόνο σε περίπτωση που δεν προβλέπεται η έκδοσή του από τις αλλοδαπές φορολογικές αρχές. Εντούτοις, δε συνιστά δικαιολογητικό που παρέχει πλήρη απόδειξη έναντι των ελληνικών φορολογικών αρχών για τη μεταβολή της φορολογικής κατοικίας του προσώπου υπέρ του οποίου εκδόθηκε. Συμπερασματικά, για την αποδοχή αιτήματος μεταβολής φορολογικής κατοικίας, το ενδιαφερόμενο φυσικό πρόσωπο πρέπει να προσκομίσει επιπλέον του πιστοποιητικού και πρόσφορα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει η μεταβολή της μόνιμης και κύριας κατοικίας του καθώς η πρόθεσή του να μεταφέρει κατά τρόπο μόνιμο και διαρκή το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων και βιοτικών του σχέσεων στην αλλοδαπή. Ενδεικτικά, δύναται να προσκομίσει έγγραφα από τα οποία να προκύπτει η επαγγελματική του δραστηριότητα, η ασφάλιση και η διαμονή του στην αλλοδαπή (ΣτΕ 602/2022).
Σε περίπτωση κατά την οποία δεν είναι δυνατή η έκδοση πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας από τις αλλοδαπές φορολογικές αρχές για το ενδιαφερόμενο φυσικό πρόσωπο, λοιπά δικαιολογητικά τα οποία προσκομίζει προς απόδειξη της πρόθεσής του να καταστήσει χώρα του εξωτερικού ως κέντρο των εν γένει βιοτικών σχέσεων και ζωτικών συμφερόντων. Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από τη διοίκηση για την αποδοχή ή μη της αιτήσεώς του εναλλακτικά δήλωση φορολογίας εισοδήματος για το υπό κρίση έτος και ενδεικτικά σύμβαση εργασίας, μισθωτήριο κατοικίας και λοιπά έγγραφα από τα οποία προκύπτει το ακριβές χρονικό διάστημα παρουσίας του στο εξωτερικό. Τυχόν δε κρίση της διοίκησης ότι ο αιτών έχει κύρια και μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα η οποία εδράζεται αποκλειστικά στο γεγονός της μη προσκόμισης πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας από την πλευρά του είναι πλημμελώς αιτιολογημένη (ΣτΕ 2353/2022).
Συγκεκριμένα, η ως άνω υποχρέωση καθιερώνεται με πρόσφατη Απόφαση του Διοικητή της ΤτΕ, η οποία τροποποίησε το ως σήμερα ισχύον καθεστώς με την εισαγωγή της εικοσαήμερης προθεσμίας που ξεκινά από τη διεξαγωγή της Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης επιχειρήσεων του μη χρηματοπιστωτικού τομέα. Οι μορφές των επιχειρήσεων τις οποίες αφορά η εν λόγω υποχρέωση είναι οι ανώνυμες εταιρίες (ΑΕ), οι εταιρίες περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ), οι ετερόρρυθμες εταιρίες (ΕΕ) και οι ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρίες (ΙΚΕ) και τίθεται ως επιπλέον υποχρέωση πέραν της κατά το νόμο υποχρεωτικής δημοσίευσης των χρηματοοικονομικών τους καταστάσεων. Επισημαίνεται ότι η σχετική υποχρέωση υποβολής οικονομικών στοιχείων στην ΤτΕ επιβλήθηκε για πρώτη φορά από το 2019 και εξής, με την πρώτη υποβολή να αφορά αναδρομικά τα οικονομικά στοιχεία για τα έτη από το 2016 και έπειτα, ωστόσο με την εξεταζόμενη τροποποίηση τίθεται για πρώτη φορά η σχετική εικοσαήμερη προθεσμία αρχής γενομένης από το τρέχον έτος (Πράξη Διοικητή υπ' αρ. 2682/03.06.2019).
Οι Πρόεδροι, Αντιπρόεδροι ΔΣ και διευθύνοντες σύμβουλοι ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για φορολογικές υποχρεώσεις της εταιρίας, υπό την προϋπόθεση ότι εξακολουθούν, κατά τον κρίσιμο χρόνο γέννησης των υποχρεώσεων, να έχουν μία από τις ιδιότητες αυτές και δεν έχουν νομίμως παραιτηθεί ή με άλλο τρόπο παυθεί. Κατά συνέπεια, μετά τη νόμιμη παραίτησή τους τα ως άνω πρόσωπα εξακολουθούν να ευθύνονται μόνο για τα χρέη της εταιρίας που έχουν γεννηθεί σε χρόνο προγενέστερο της παραίτησης και όχι για όσα προέκυψαν ύστερα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι, υπό το προϊσχύον καθεστώς η παραίτηση Προέδρου, Αντιπροέδρου ΔΣ κλπ. υπέκειτο σε δηλωτική δημοσιότητα και με δεδομένο ότι τα ένδικα χρέη ανατρέχουν στο χρόνο ισχύος αυτού, κρίθηκε από το Διοικητικό Εφετείο ότι η μη τήρηση της δημοσιότητας, δεν επηρεάζει τη νομιμότητα της παραίτησης Αντιπροέδρου ΔΣ και άρα αυτός δεν θα ευθύνεται για τα χρέη της ΑΕ που γεννήθηκαν σε χρονικό σημείο μεταγενέστερο της μη δημοσιευμένης παραίτησής του, αρκεί αυτή να μπορεί να αποδειχθεί ευχερώς με άλλο μέσο. Ωστόσο, υπό το ισχύον καθεστώς, η απαιτούμενη δημοσιότητα παραίτησης διευθυντικού στελέχους ΑΕ, χαρακτηρίζεται ρητά ως συστατική, με αποτέλεσμα, όπως έκρινε σε σχετική απόφασή του το ΣτΕ, εάν η παραίτησή του δεν δημοσιευθεί, ο παραιτηθείς να εξακολουθεί να θεωρείται αλληλεγγύως υπεύθυνος για φορολογικές υποχρεώσεις της εταιρίας που γεννήθηκαν σε μεταγενέστερο αυτής χρόνο, ακόμα και για την επιβολή εις βάρος του μέτρων διασφάλισης του Δημοσίου. (ΤρΔΕφΘεσ 963/2022, ΣτΕ 117/2022)
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
